Twee weken geleden zat ik op mijn werk en kreeg ik steeds meer last van mijn rug. Een spier langs mijn ruggengraat verkrampte helemaal. In de loop van de middag nam ik het advies van mijn collega’s ter harte en ben ik naar huis gegaan. “Tot morgen”, zei ik nog. Niet wetende dat ik twee weken thuis zou zitten. Nou ja, zitten. Staan vooral. Zitten ging slecht, liggen nog slechter. Na een week ben ik naar de fysio gegaan. Een gekneusde rib was de conclusie. Na wat duwen en trekken aan mijn rug mocht ik weer naar huis. De dag erna ging het al een stuk beter, de staalkabel naast mijn ruggengraat was verdwenen. Ik ging wat zwemmen en fietsen om mijn conditie toch op peil te houden. Donderdag ging ik weer op bezoek bij de fysio voor een behandeling aan mijn rug. Afgelopen weekend heb ik hardgelopen en vandaag heb ik de hele dag gewerkt. Pijnloos. Hoe het menselijk lichaam werkt begrijp ik niet, maar ik ben wel erg blij.

Komende zondag vertrekken Wouter en ik richting de Alpen voor een weekje en het is prettig dat alles weer beweegt hoe het hoort te bewegen.