Hidden Ice

10-01-2020 – Hidden Ice 140 m (III 5) – Klimpartner Martin Ophey

Nadat we ’s ochtends L’ago di Money hadden beklommen, liepen we iets terug naar Hidden Ice. Je kunt bijna op dezelfde hoogte blijven en zo heb je twee watervallen voor de prijs van 1 aanloop.

Er was al een touwgroep met de eerste lengte bezig, dus we konden mooi rustig aan doen. Volgens de topo is dat de tweede lengte. Maar de eerste lengte is zo makkelijk, die telt niet.

De eerste echte lengte begint naast een soort grot. Vanuit die grot kun je de voorklimmer zekeren. Ik nam de eerste lengte enthousiast voor mijn rekening. Eenmaal om de hoek gestapt bleek het toch weer steiler te zijn dan vooraf ingeschat. De eerste 15 meter zijn net geen 90° (wel goed ingehakt) en de volgende 15 meter iets minder steil. Na 40 meter maakte ik stand aan een abalakov.

Terwijl Martin naklimt, komt de eerste van de twee Fransen bij me staan na zijn eerste abseil. Hij bouwt zijn eigen abalakov voor de tweede abseil, dus ik heb verder geen last van ze. Alleen gaat hun tweede man al verder met abseilen als het touw nog niet eens helemaal is doorgetrokken. Toen hij een eind onder ons hing kwam het touw boven ons muurvast te zitten. Met geen mogelijkheid kregen ze het los. Ik bood aan om het voor ze los te maken als ik er langs kwam.

Dat losmaken bleek makkelijker gezegd dan gedaan. De route loopt door een soort smalle kloof waarboven rotsblokken geklemd zitten. Het touw zat gewikkeld om losse stenen die op die rotsblokken lagen. Als ik daar aan zou trekken, dan zouden die stenen naar beneden vallen en de Fransen mogelijk raken. Via een omweg kon ik naar beneden klimmen en het touw loskrijgen. Iedereen weer blij.

Abseilen kun je dus het beste doen langs dezelfde weg waarlangs je omhoog geklommen bent, daar heb je de minste kans dat het touw vast komt te zitten. Verder is het een erg leuke route en zeker de atmosfeer van de tweede lengte.

Rustig voorbereiden
Het grotje
De eerste steile lengte
Mooi klimmen
En door!
Stand!
De tweede lengte
In het tunneltje
Het einde van de route
En natuurlijk een topfoto :-D

L’ago di Money

10-01-2020 – L’ago di Money 130 m (IV 4+) – Klimpartner Martin Ophey

Heb je deze waterval bij Cogne nog niet geklommen? Zet hem dan gelijk op je to-do-lijstje, want dit is een absolute aanrader! Persoonlijk vind ik dit een van de leukste watervallen in de regio.

Deze waterval kun je in 3 of in 5 korte lengtes klimmen. Onder goede omstandigheden bestaat de eerste lengte uit een laagje dun ijs met hier en daar bevroren graspollen. In mindere (of betere…) omstandigheden is het rotsklimmen (5b) of drytoolen. Een paar middenmaatjes cams kunnen handig zijn. Welke omstandigheden je ook hebt, het is delicaat klimmen. De rest van de is ook erg leuk en afwisselend. De vierde lengte bestond bij ons voor een deel weer uit dun ijs en de laatste lengte was verticaal.

Vanaf Valnontey is het 1,5 uur aanlopen. L’ago di Money is de eerste duidelijke grote lijn aan de linkerkant van de vallei.

Rechts L’ago di Money, links Hidden Ice
L’ago di Money
Martin in de eerste lengte
Het hoekje om
Hier was het ijs alweer van fatsoenlijke dikte
De tweede lengte
Einde van de tweede lengte
Lengte 3
Lengte 4
De uitklim van de vierde lengte
En nog een stukje verticaal ijs
Happy met deze mooie afwisselende route

Vertigine di Porcellana

09-01-2020 – Vertigine di Porcellana 90 m (III 3) – Klimpartner Martin Ophey

De dag voor we vertrokken was Martin met hardlopen door zijn enkel gegaan. Een knak en een dikke enkel was het gevolg. Toch wilden we wel graag wat klimmen en daarom besloten we om naar Cogne te gaan. Hier kun je vaak wel wat beklimbaars vinden met een korte aanloop. Vandaag kozen we voor een makkelijke inklimroute op een half uurtje lopen van Lillaz. Maar dat is niet erg, want het was voor Martin en mij een route die we nog niet eerder hadden geklommen. Altijd goed dus.

Je vindt deze waterval in het Valeille aan de rechterkant, een stukje voorbij Chandelle Levure.

L1: slightly sloped icy slab. 30 metres. Belay on rock on the right (fix).
L2: quite compact wall, quick-paced but never vertical. 40 metres. Belay on the upper left rock (fix).
L3: short ice jump to enter the channel where difficulties end. 20 metres. Belay on rock on the right (fix).
With 60 metre ropes, you can join L2 and L3 going up on the left bank; interesting solution in the presence of other roped parties on the other side.

Descent: with two abseils along the ice climb using the climb’s anchors. You arrive directly from S3 to S1 with 60-metre ropes.

Vertigine di Porcellana – Aanloop
Vertigine di Porcellana – Leuk klimmen in de tweede lengte
Hier loop je regelmatig steenbokken en gemzen tegen het lijf
Topfoto

IJsklimmen in Cogne

Afgelopen week had ik de mogelijkheid om 3 dagen te gaan ijsklimmen in Cogne (Italië). Ik had afgesproken met Martin en Bernd. Zij waren al in Cogne en hadden er al een paar klimdagen opzitten. Toen ik ’s avonds was aangekomen, maakten we snel een plan voor de volgende dag. We hadden onze zinnen gezet op Hard Ice Direct. Een zesde graads route waarvan Martin en ik vorig jaar de eerste twee lengtes had geklommen. Nu wilden we hem verder uitklimmen.

 

Hard Ice Direct (WI6, 200 m)

De route bleek nog net zo mooi te zijn als de vorige keer. De eerste lengte is een mooie afwisselende lengte. Je zigzagt flink heen en weer en achter grote bloemkoolachtige ijsformaties langs. De tweede lengte is de moeilijkste, de vrijstaande pilaar. Hij was nu continuër dan vorig jaar, zeker 20 meter verticaal ijs en nog een stuk net niet verticaal. Daarna volgen nog een paar lengtes tot maximaal 85 graden. Tijdens het abseilen langs de pilaar heb ik nog wat foto’s kunnen maken van iemand die daar aan het voorklimmen was. Vorig jaar was dit nog ons afsluitende project, nu een inklimmer.

DSC00702

DSC00734

DSC00746

 

Stella Artice (WI5, 210 m)

De volgende dag ging de wekker weer vroeg. Zo hoopten we als eerste op de parkeerplaats in Lillaz te staan voor een beklimming van Stella Artice. Ook van deze route had ik vorig jaar al de eerste twee lengtes geklommen en ook nu wilden we hem weer helemaal uitklimmen. Ons plan werkte en we stonden als eerste touwgroep onderaan de route. De eerste lengte was makkelijk klimmen en snel stonden we op de standplaats bij de vrijstaande pilaar. Deze bleek vooral onderin behoorlijk tricky te zijn, maar Martin loste alle moeilijkheden prima op. Wat een prachtige lengte is dat toch. Met de grootste moeilijkheden achter ons was het ontspannen verder klimmen tot aan de top van de waterval. Onder het genot van wat mooie verhalen van een lokale gids werden de laatste lengten geklommen.
DSC00771

DSC00760

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

Cold Couloir (WI4+, +600 m)

Onderaan Stella moest Martin wegduiken voor wat vallend ijs en daarbij schoot het in zijn rug. Een nacht later was het niks beter geworden en hij besloot dat het beter was als hij niet ging klimmen. En dus ging ik samen met Bernd op pad. We hadden het Cold Couloir op het oog, voor mij een nieuwe route. Het Cold Couloir is (de naam zegt het al) een couloir en heeft daardoor een heel andere uitstraling dan de meeste routes in Cogne. Het voelt wat alpiener aan. Het begint met 2 lange stijle lengtes, daarna wat sneeuw en makkelijk ijs, dan weer sneeuw en nog een paar stijle lengtes. Al met al een erg leuke toer die ik graag een keer tot aan de graat zou klimmen.

DSC00787

DSC00789

DSC00797