Wouter en Jeroen hebben vannacht (9min) gebeld met Marieke (vriendin van Wouter).  Ze belden met de satelliet telefoon van de Belgen waarmee ze deels omhoog zijn geklommen hieronder de samenvatting;

Gister hebben ze echt even een goed feestje gevierd en ze zijn nog steeds heel blij en trots op hun prestatie. Ze houden vandaag nog een rustdag en morgen waarschijnlijk ook.
Morgen gaan ze kijken of er nog wat technisch interessante, meer uitdagende  korte routes te klimmen zijn in de omgeving, al is dat uiteraard afhankelijk van het weer. De toproute die ze gister geklommen hadden was namelijk niet zo technisch uitdagend, maar vooral fysiek erg zwaar.
Verder is op dit moment de verwachting dat ze volgende week ma,di,wo uit het gebied te vliegen maar uiteraard kan dat nog veranderen en horen we dat nog..

Wouter vertelde over hun geslaagde toppoging; ze zijn gister ochtend samen met de Belgen vertrokken, maar op een gegeven moment hebben ze in overleg besloten op te splitsen. Wouter had tijdens de toch eerst heel erg last van koude voeten, dus schoenen uit, in de dons,  opwarmen met water, wrijven, etc.. en helaas had Jeroen daar in de loop van de dag ook last van had..dus hetzelfde proces herhalen…
Eenmaal op de top aangekomen was er een grote ontlading… Wouter vertelde dat hij bijna moest huilen van blijdschap  (let op “bijna”..) Ze zijn ongeveer 15 minuten op de top gebleven en waren daar helemaal alleen met ze tweeën.  (Aangezien de Belgen een half uur voor hun op de top waren en alweer aan het afdalen waren.) Op het moment dat zij er met z’n tweeën stonden gingen de wolken een beetje uiteen en hadden ze echt het mooiste uitzicht ooit, zo ver, ze stonden echt boven de wereld!
Wel waaide het extreem hard op de top en was het heel koud zelfs met alle kleding aan en waren Jeroen en Wouter beiden een beetje benauwd door de ijle lucht.
De terugreis ging heel snel en soepel (rond de 4 uur) en tijdens het dalen ging die benauwdheid heel snel over.

Tijden het gesprek, werd er meerdere malen iets van een sneeuwbal gevecht gestart en sneeuwballen gegooid in kamp 3 waar ze nu zitten.  Ze vertelde dat ze nog aan de popcorn gingen dat de Belgen op het moment aan het bakken waren! Ze waren nu vooral aan bij eten en bij drinken, rusten en socializen in het kamp..hij en jeroen hadden namelijk na de terugkomst midden in de nacht in het 14000ft kamp te weinig gedronken en omdat ze zo kapot waren meteen waren gaan slapen..dus dat waren ze nu weer op peil aan het brengen
Hij vertelde ook nog dat het leven daar echt heel primitief was, altijd sneeuw, wakker worden in, slapen gaan in, sneeuw smelten, etc..
En op de vraag of dit nou hun droomleven was gaven ze beide aan al heel veel drankjes, voedingsmiddelen e.d. hadden bedacht die ze meteen gingen eten,drinken als ze terug waren!
Dus zoals jullie lezen… de liefde van de man gaat door de maag ;)

Ze hadden ook nog hele leuke mensen hadden ontmoet die ook ergens een huisje in Alaska hadden waar je goed dieren konden zien, dus wie weet was dat nog wat voor de laatste week…

Verder gaven ze aan dat ze blij waren te horen dat iedereen zo blij was en meeleefde..:)

Dit was zo`n beetje alles wat er gezegd is in het gesprek dus meer nieuws volgt…