Triangle du Tacul (3970m) – Chèré Couloir 350 meter (II 4)

Chamonix – 4 februari 2022

Nadat ik een aantal dagen met Sigurd in de Ecrins had geklommen leek het erop dat het weer in Chamonix beter zou worden. We besloten de gok te wagen en reden die kant op met het idee om het Chèré Couloir te gaan beklimmen. Hij heeft nog nooit een alpiene tour in de winter geklommen, dus dit zou een mooi toetje zijn.

Halverwege de middag kwamen we in Chamonix aan en gingen op onderzoek uit. Eerst naar het OHM om inzicht te krijgen in de huidige condities. Maar deze was gesloten en ging pas om 15 uur weer open. Dan door naar het kabelbaanstation om te informeren naar de vertrektijden. De laatste lift omhoog ging om 15 uur, het was inmiddels 14:30 uur. De eerste de volgende ochtend om 8:10 uur en de laatste naar beneden om 16:30. Volgens een medewerker zouden de condities op de gletsjer wel mee kunnen vallen, omdat het hard waaide tijdens de laatste sneeuwval en de gletjser zodoende redelijk schoongeblazen zou kunnen zijn.

Mooi op tijd

Het tijdschema voor de dag is strak. Daarom wilden we er zeker van zijn dat we de eerste lift zouden hebben en besloten we om er ruim op tijd bij te zijn. Dat lukte. Om 7:15 uur bleken we de eersten te zijn. Met een broodje en koffie to go in de hand was het prima wachten. De lift ging op tijd en om half 9 stonden we op 3800 meter in het ijstunneltje voor een klaphekje dat nog minder is dan die van de lokale supermarkt. Het graatje naar de Mer de Glace is in de winter voorzien van touwen en zo kun je snel en veilig afdalen. Op de gletsjer gingen we aan het touw, hoewel de spleten allemaal netjes dicht waren. De liftmedewerker bleek gelijk te hebben en we konden flink doorstappen.

Leuk klimmen

De randspleet bleek een eitje en Sigurd klom vlot de 45/50 graden stijle sneeuwflank naar de eerste standplaats. De condities in het couloir bleken echt perfect en het klimmen was leuk en afwisselend. Het enige vervelende was dat het erg koud was op de standplaatsen. Het was ongeveer -10 graden en regelmatig waaide het stevig. Een dikke donsjas tijdens het zekeren was een must. Na de stijle lengtes was het tijd om ab te seilen en niet lang later stonden we weer onder de randspleet. Snel wat eten en drinken en snel weer richting het kabelbaanstation. Als we doorlopen kunnen we de laatste lift nog halen en besparen we ons een vervelende nacht in het kabelbaanstation. De terugweg bleek zoals zo vaak weer zwaarder dan verwacht. Te weinig eten en te weinig drinken zorgde voor een laag energieniveau. Gelukkig waren we wel op tijd en hadden we nog 10 minuten over. Een half uur later waren we terug in Chamonix en konden we weer bijtanken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *