Grande Aiguille de la Bérarde (3421m) – Granitude en Noordwestgraat 500 meter + 450 meter (6a D+)

La Bérarde – 22/23 augustus 2020

Zaterdag 22 augustus 

Nadat we een paar dagen rust hadden gehad na ons avontuur op de Tête des Fétoules waren we klaar voor een volgende tocht. We hadden ons oog laten vallen op de Grande Aiguille de la Bérarde. Een berg die vanuit het dal weinig aansprekend op een vormeloze pudding lijkt, maar van een afstand toch wel een serieuze berg is.

De route waar we voor kozen was Granitude, 15 touwlengtes tot op de noordwestgraat en dan de graat volgen naar de top.

Bivak

Om ‘s ochtends kostbare tijd te besparen kozen we ervoor om alvast een stukje omhoog te lopen en daar te bivakkeren. Na een uur en een kwartier kwamen we om 17:30 uur aan op een geschikte plek en daarna hadden we nog mooi tijd over om het eerste deel van de aanloop te verkennen. Het was onoverzichtelijk terrein, heel veel losse puin waar slechts heel vaag een af en toe een spoor in viel te ontdekken. Na wat extra steenmannetjes te hebben gemaakt keerden we terug naar onze bivakplek. We zorgden goed voor onszelf met heerlijke pastasalade, stokbrood met kaas en salami en wat rode wijn.

Om 20:15 uur was de zon weg en koelde het snel af. Tijd om in de slaapzak te kruipen en uit te rusten voor de volgende dag.

Veel bewolking

Zondag 23 augustus 

05:30 uur wekker – bewolkt

06:00 uur Nog steeds bewolkt. Kwartier in de gaten gehouden en soms leek het dunner te worden. Alleen voor de aanloop al hebben we goed zicht nodig. Veel twijfel. Wat een rotsport is dit toch. Besloten om toch te gaan kijken. Als het zicht te slecht is kunnen we altijd nog omkeren.

06:45 uur Vertrek – Nare aanloop met het oversteken van twee lawinegeulen vol met puin. De tweede moest je eerst zo’n 30 meter door de rotsen omhoog klimmen voor je hem kon oversteken. Tijdens de aanloop hing de bewolking nog steeds laag waardoor het routezoeken lastig was. Gelukkig trok precies op het juiste moment de bewolking op waarop we besloten om door te gaan. Game on!

Slecht zicht tijdens de aanloop

08:30 uur Start klimmen. Ik de eerste lengte, waar Minke tijdens Alpien+ viel en haar pols brak. Dit zat steeds in mijn hoofd. Niet vallen! Afgeronde grepen, matige afzekering, niet moeilijk klimmen maar je moest toch netjes klimmen om niet te vallen. Pffff, die lengte is voorbij. Het drama van destijds kan ik achter me laten en me richten op de rest van de route.

Daarna om en om voorgeklommen. Martin kwam uit bij de 6a-lengte. Je moest links om een hoek klimmen (lastig en gelijk voorlopig de laatste tussenzekering) en daarna 6 meter plaat tot de volgende tussenzekering. Daarna nog zo’n stukje maar dan wat makkelijker.

Martin in het onderste deel van de route
Jeroen in het onderste deel

Zes lengtes tot op de pijler en daarvandaan wordt het minder steil en makkelijker. Je kunt al snel de topgraat zien, al is dat nog een eind weg. Je kunt hier overal wel klimmen, maar het is toch fijn om de geboorde standplaatsen te vinden. Aan kort touw regen we de lengtes aaneen en de eerste standplaatsen vond ik redelijk makkelijk. Daarna werd het onoverzichtelijker en stopte ik 5 meter onder een relais 🤣 Martin klom de laatste leuke lengte naar de graat.

Het eindpunt op de graat in zicht (spot de klimmer)
De laatste lengte naar de graat

De noordwestgraat

14:30 uur Korte pauze en touw opnemen.

Van daar weer aan kort touw en via verschillende torens naar de top(pen). Martin liet nog een gele cam vallen, maar die kon ik gelukkig terughalen. Al met al is dit nog een flinke verlenging ten opzichte van alleen Granitude klimmen en het duurde dan ook langer dan verwacht voor we de top bereikten. Wel absoluut een aanrader om het op deze manier te doen. Zo wordt het een echte alpiene onderneming, in plaats van een multipitch die je weer abseilt. Uiteindelijk bereikten we om 18:00 uur de top.

Noordwestgraat
Noordwestgraat
Nog een klein stukje
Summit!

18:15 uur Begin afdaling. Gelijk de eerste steenman onder de top. Veel afklimmen, snalle bandjes volgen, steenmannen zoeken, puinhelling oversteken, enz. enz. enz. Kortom, kutterrein. Een keer stapte ik op een groot (150x80x60?) rotsblok dat gelijk naar beneden schoof. Ik viel achterover en Martin kon nog net opzij springen. Dat had heel anders kunnen aflopen 😱

Het begin van de lange afdaling
Veel geitenpaadjes met op de juiste plaatsen steenmannetjes

21:15 uur Einde puinbak en vlak daarna vonden we het pad terug naar het bivak. Maar ook dat ging nog steeds niet makkelijk met glijpartijen en steile stukken.

21:45 uur Bivak Snel stokbrood met salami eten, nog wat water drinken en tassen inpakken.

22:00 uur Vertrek

23:00 uur Camping

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *